Funkcje znakowania opakowań

Oznaczenia naniesione na opakowaniach to ich wizytówka i instrukcja obsługi. Ujednolicone na całym świecie systemy znakowania dostarczają czytelnej, zrozumiałej dla wszystkich członków obsługi procesów logistycznych informacji o źródle pochodzenia ładunku, określają jego właściwości (waga, wrażliwość na czynniki zewnętrzne, przynależność do danej partii produkcyjnej itd.) oraz sposobu prawidłowego obchodzenia się z nim na wszystkich etapach transportu.

Informacje te są niezbędne do zapewnienia ładunkowi bezpieczeństwa w całym procesie logistycznym. Odpowiednie oznakowanie potwierdza dopuszczenie ładunku do transportu międzynarodowego i ostrzega przed potencjalnie niebezpiecznymi dla zawartości czynnikami - np. wysoką kruchością towaru szklanego lub nadmiernym przechyłem skutkującym rozregulowaniem przyrządów sterowniczych.

Instytucje unifikujące systemy znakowania opakowań

Jak wspomnieliśmy wyżej, systemy znakowania opakowań podlegają standaryzacji dokonywanej przez szereg krajowych i międzynarodowych instytucji. Do najważniejszych z nich zaliczają się:

• ISO - Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna
• Komitet Ekspertów Organizacji Narodów Zjednoczonych ds. Transportu Towarów Niebezpiecznych
• EPKF - Europejska Federacja Opakowań
• COBRO - polski Centralny Ośrodek Badawczo-Rozwojowy Opakowań z siedzibą w Warszawie

Znaki obowiązkowe

Każde drewniane opakowanie, bez względu na zawartość i miejsce docelowe transportu, musi posiadać znak identyfikujący jego pochodzenie (w przypadku Polski jest to oznaczenie PL) oraz numer seryjny nadany przez Instytut Technologii Drewna. Jeśli opakowania przeznaczone są do transportu poza Unię Europejską, należy opatrzyć je ponadto znakami potwierdzającymi dokonanie procesu sterylizacji fitosanitarnej drewna zgodnie ze standardem ISPM15. Do znaków tych należą skrót IPPC oraz symbol kłosa.

Więcej na temat procesu sterylizacji fitosanitarnej drewna przeczytasz tutaj.

Rodzaje znaków

Piktogramy i logotypy umieszczane na opakowaniach dzielą się na kilka typów. Do najważniejszych grup zaliczają się:

• znaki zasadnicze: stosowane w celu identyfikacji opakowania zasadniczego z zawartością oraz wskazania docelowego miejsca procesu logistycznego
• znaki informacyjne: zapewniają informację o wybranych właściwościach opakowania transportowego, jak wymiary czy masa
• znaki niebezpieczeństwa: informują o potencjalnie zagrażających ludziom i otoczeniu właściwościach ładunku (np. łatwopalność, toksyczność itd.) oraz środkach ostrożności, jakie należy podjąć w celu bezpiecznego dostarczenia ładunku na miejsce.
• znaki manipulacyjne: informują, w jaki sposób należy przemieszczać opakowanie z miejsca na miejsce i jakiego sprzętu użyć w tym celu (wyciąg, wózek widłowy itd.)